Yan na; hevalên Pêxemberî yê xuyagahî pesn û sitajê Tewrat û Încîl û Qur’anê û xuyagahên rewşandinê Xwedê yê pesinkaraneyê di dawiya sûretê Fetih da di nuxta nêrîna başiya mezin da bal wan va nayê gîhaştinê. Emê ji gelek pirr peywend û huwîdeyên vê bingehê da nihaka sê huwîdeyên ku sê peywendan hildide, rava bikin.

   Huwîdeya yekê: Hevaltiya Pêxember, axzêrekî werre ye ku, merfekî di demkutekî da jê ra xuyagah bûyî, li hemberê ger û çûyîna bi salan da ji roniyên bingehî ra dibe xuyagah. Lewra di hevaltiyê da dengirtin û vajîhildan heye. Xuyayî ye ku, bi vajîhildan û li pey çûyînê va bi tevê wê roniya mezintira pêxembertiyê va bal cêrgekî mezintir va dikare hilkişe; çawan ku olamkarê padîşahekî û bi tevayîya wî va bal cîkî were va derdikeve ku şahekî dernakeve.

   Êdî, ji vê razê da ye ku, rewşendilên mezintir, bal cêrga hevalên Pêxember va dernakevin. Hetta rewşendilên wekî Celaleddînê Siyûtî yê ku di hişyariyê da pirî cara ji hevaltiya Pêxember ra bûye xuyagah, bi hişyarî va pêxemberê ciwantir bibînin û di vê cîhanê da ji hevaltiya wî ra serfiraz bibin, dîsa bal hevalên Pêxember va nagihîjin. Lewra hevaltiya hevalên wî, bi roniya pêxembertiya Ehmedane vane. Dibê: Bi awayê pêxembertiyê va bi wî ra hevaltiyê dikin; lê mirovên rewşendil, ji çûyîna Pêxember şûnda, dîtina wana Pêxemberê ciwantir, hevaltiya bi roniya rewşendiliya Ehmedane va ye. Divêk ew e ku, xuyan û vexuyana pêxemberê ciwantirî ya ji nêrîna wan ra di aliyê rewşendiliya Ehmedane va ye, li gorê pêxembertiyê va nîne. Êdî ku were ye, cêrga pêxemberiyê, ji cêrga rewşendiliyê çere bilintir be, ewan herdu hevaltiyana jî, gerekî bi wê cêrgeyê va ji hevdu cihêk bin.

   Hevaltiya Pêxember, bi çi goneyê va axzêrekî ronak bûyîna wî, bi viya va tê zanînê ku, merfekî koçer, di tewşa ku di hişkayîkî koviyaneyê ku qîza xwe, jînane digorrîne da ye, tê, gavekî ji hevaltiya Pêxember ra serfiraz dibe, êdî di cêrga ku pê li moriyê nakeyê da telîzîkê banîkane qezenc dike. Hem merfekî nezanê hov, rojekî ji hevaltiya Pêxember ra xuyagah dibû. Paşê bal koçwarê wekî Çîn û Hindê va diçû, ku ji gelê bajêrvan ra û dibû hînkerê bingehan û rêberê balayan.

   Peywenda Diduyan: Mînanê ku di kolana xebata ji fermanîkan ra ya di Gotina Bîst û Hefta da hatiye ravandin û ciyandinê, hevalên Pêxember, li gorî pirraniya bêberge va di cêrga balatira başiyêd merifkaniyê da ne.