Wekê were ye girtina westanê na, belkî girtina nuşikî nû û kêfekî teze û xîretekî siturê ji kitanê ra yê divê. Rojên were jî, êdî ku nehatine, ji niha da wana bihuşe, jê da westan û sista yê anîn, mînanê ku bi tîbûn û birçîbûna di wan rojan da yî va îroj bihuşe, biqîre û bizare yê, dîwanetî ye. Êdî, ku bingeh wuha ye, eger tu hoşdar bî, di alî yê perestinê da sade vê rojê bihuşe û bibêje ku: “Ez saetekî wî, ji olamekî xweş û baş û bala ya ku biha yê wî, pirr mezin e, zora wî pirr hindike yê ra dixebitînim,” bibêje. Wî çaxê sistiya te ya tehl, bi xîretekî şirîn va werdigere.

   Êdî, hey nefsa min a bînteng! Tu, sê bînfirehtiya va binzorî: Yekê wî, bînfirehtiya li ser olamê ye; yekê wî bînfirehtiya ji gunaha ye, a dinê, bînfirehtiya li hemberê derda da ye. Eger hişê te heye, bingeha xuya yê di nimuna di vê hişyarkirina sisêya da yê, rêber bigere. Bi mêranî va “Ya Sabûr” bibêje, her sê bînfirehtiyan li milê xwe va bigere. Hêza bînfirehtî yê ya ku Xweda yê Bala da te yê, eger tu di riya çewt da belavinekî ji her zor û ji her derdê ra bes tê û bi wî hêzê va diyax bike.

   HIŞYARKIRINA ÇARA: Hey nefsa min a sersem! Ma gelo ev olama perestinê, bêçirîke? Ma biha yê wî hindik e ku ji te ra westanî dide? Tewş ev e ku, merfekî eger ji te ra çend perekî bide, yan jî te bitirsîne, ta êvarê va te dixebitîne û bêsista yê va tu dixebitî. Ma gelo limêjekî ku di vê mêvanxana cîhanê da ji dilê te yê ahest û belengaz ra xurek û zengîniye û di gora te ya her hemin xanîkî te yeyî da xurek û ronî ye û di komgaha dawîn da ya ku di her tewşêda dawergaha te yeyî da belge û nîşana paqijî ye û di pera dojeyî ya ku bivê nevê ewê di ser wî ra were buratî yê da dibe ronî û buraq, ma bêçirîke? Yan biha yê wî hindike? Merfekî eger ji te ra yadîgarekî bi sed lîre yê gotin bike, sed rojê te dixebitîne û dibe ku te bi xapîne. Tu li wî merfê pal didê, bê sistayî tu dixebitî. Ma gelo xwedakî ku xapandin, di warê wî da çêk nebuyî ye û bihakî wekî Bihîştê û yadîgarekî mînanê bextiyariya timanî yê ji te ra gotin bike, di demekî pirr hindik da, di olamekî pirr baş da te bixebitîne; tu nexebitî yan bi olama xwe ya bêdila, wekî bêbihakî yê va û yan bi ya nîvcû ya bi westanê va tu wê di gotina wî da bedguman bikî û yadîgara wî, sivik bibînî, ma tu nahoşî ku tu yê, ji gûhmalandinekî pirr hişk ra û ji azirandinekî bêtir ra hêja bibî? Di tewşa ku tu, di cîhanê da ji tirsa zindanê da di karên girantir da bêsista yî va dixebitî, tirsa zindanekî timanî yê wekî doje yê, ji bo olamekî sivik û naziktir ra ma xîretê nade te?