AWIRA ŞEŞA: Ji pêxemberan û rewşendilan ra di awayê nasandina Quranê da evînî çirîka wî, ji hêvîyandina wan pêxemberan û rewşendilan, di kişwerê navîn da û di berga komandinê da kar hildide. Bi tevî ku ji cêgah û rêjeyên pirr bala û hêjayê wan da bi navberiya wê evînê va vedirijîne. Erê bi raza  

اَلْمَرْءُ مَعَ مَنْ اَحَبَّ

    (meriv bi tevê evînberê xwe va ye.) yê va mirovekî geda bal cîyekî bala va bi tevayiya kesekî bala ciyê ku dievîneyêyî va dikare bikevê yê.

   AWIRA HEFTA: Ji tiştên rind û ji biharê ra evîna te ya rêwa, dibê, bi nêrîna ku çerre rind hatiye çêkirinê va rindî û dûzana kirinêd li pişt wan huneran dayî û li pişt wan navêd rind da vexuyanêd rewşanî bi vî awayî va hezkirina te çirîka wî di xaniyê mayînê da di awakî hezar carî ji wan çêkberên rindî dîtîye yê rindtir da ayîsana navêd Xwedê û zibatî û rewşên wî yê di navandayî, di bihiştê da dîtine. Heta Pêşwerê Rebbanî gotiye ku: “Rindiyên bihiştê vexuyana çirûska navên Xwedê ne”. Bihoşe!

   AWIRA HEYŞTA: Di cîhanê da li hemberê du rûyên cîhanê yê rindî ku zeviya cîhana dawîn û ayîna navên Xwedê ne. Hoşkarane evînî, çirîka wî ya dawînkî bi hindê cîhanê lê wekî cîhana pûç, pûç nîne. Bihiştekî mayîndar tê dayînê. Hem navê Xwedê yên ku li cîhanê da sade siyên wan ê qels tên ravadayînê, di ayînêd wê bihiştê da di awakî pertewîn da tên ravakirinê. Hem di rûyê zeviya cîhana dinê da ji cîhanê hezkirin, çirîka wê, bihiştekî werre ye ku cîhanê bibe mînanê şitilgahekî wê, dibê: Bibe wekî zevîkî wê yê piçûkî ku meger şitilan bi cêrgekî va digihêjîneyê bide ku: Di cîhanê da bihêk û bihêkdarên meriva di gel ku şitilên piçûk in, di bihiştê da di awakî balatir da bipişkivin û di cîhanê da hilîkên wî yê mînanê tovikan ewên bi cûreyên keyf û balatîyan va bi serî din. Di wî awayî da were dayîna wî, daxwaza huwîde û banînê ye, çawa ku bi zarê gotina Pêxember va û awirên Quranê va payîdar e. Hem êdî ku evîna kotiya cîhanê ya serî her kotîyê na, bellkî du rûyê wî li navên Xwedê û li cîhana dinê di nêrînanî ji bo navên wî ji bo cîhana dinê ra evînî ye û bi peristina hoşane va wan rûyan avakirîye ku goya bi hemî cîhana xwe va perestiye. Herhemin bi hindê cîhanê va padajekî girtina wê daxwaza banîn û huwîdeyî ye. Hem êdî ku bi evîna cîhana dinê va zevîya wê evînê ye; û bi evîna Xwedê va ayîna navên wê evînê ye. Herhemin mînanê cîhanê evînberekî dixwaze. Ew jî bi hindê cîhanê va bihiştekî ye.