wî ciyê ku wan dostana çûneyê ra arzûkî dide. Mirin û hengama wê bi kêfxweşî va dide rûdarkirinê.

   A Sisêyan: Qelsî û ahestiya bê dawiya di merif dayî, bi hinek tiştan va dide bihêtinê. Barê jînê û zorên jiyanê, çi hind giranbûna wan dide zanînê. Ji  bihindanê ra arzûkî sitûr û ji çûyîna bal koçwarekî dinê yê va yî ra kêfekî zelal dide.

   A Çaran: Ji merifê bawerker ra bi roniya baweriyê va rava dide ku, mirin tunekirin nîne, cî guherandine. Gor jî, devê çalekî nîne deriyê cîhanêd ronak e. Cîhana hanê jî, bi hemî pertewiya xwe va li gorî cîhana dinê da mînanê zindanekî ye. Her hemin ji zindana cîhanê da bal bostanê bihiştan va hilkişan û ji dexdexa jiyana gewdekiya westakir da bal cîhana hêsatî û bal bergaha firana rewanan va bûrîn û ji guregura givêşdara çêkberan da rûtbûn, bal berga Xweda yê Banînkar va çûyîn; geranekî ye, belkî bextiyarîkî ye ku, bi hezar canî va tê arzûkirinê.

   A Pêncan: Ji merfê li Quranê guh dide yê ra, bi zanîna bingehê û bi roniya bingehî ya Quranê va bingehîka cîhanê dide zanînê. Bi wê yekê va ji cîhanê ra evîn û pêwendê pirr bêdivêkbûna wê, dide zanînê. Dibê, ji merif ra dibêje û rava dide ku:

   “Cîhan nivîsikekî Xwedê ye, tîp û bêjeyên wê nefsa xwe na, belkî xweganê û rewş û navêd yekê dinê yê rava didin. Wekî werre ye, divêka wê bizane û hilbide, nimûçên wê bihêle û here.

   Hem zevîkî ye, biçîne û rêja wê bigire û biparêze. Beyhudeyên wê bavêje û hêjatiyê nede yê.

   Hem koma neynikên ku li pêy hevda tim tên û diçina ne. Wekî wusa ne, xuyakirî di wan da yê bizane û roniyêd wê, bibîne û xuyanêd navên ku di wan da dixuyînê yê bizane û ji navdayê wan hez bike û ji wan parçên berbendê çûyîn û şikanê da bi pêwenda xwe bibire!

   Hem bazargahekî geroke ye. Wekî werre ye, kirîn û firotina wê bike û were û li pê gerohên ku ji te direvin û li te naziviranan da beyhûde nebeze û neweste.

   Hem gerangahekî bûrîk e. Wekî wusa ne, bi çavê pendê yê binêre û li rûyê wî yê çirkînê xuyakî yê na, belkî li rûyê wî yê rindê veşarikî yê ku li Xwedayê Zîba yê payîdar dinêre yê, tûj binêre. Kêfekî xweş û bi huwîde yê bike û bizivire û bi daketina perdeyên ku wan nêrîngahêd rind rava didin û wan rindikan rava dikiran va wekî zarokê bê hiş negirî û mereq neke.