Ji  bo şevekê kêfxweşî û xweşnêrînê ra li sosikên wê xanê ra milyonan zêran dixebitîne. Hem ewan mêvanan, ji wan sosikan pirr hindikî û di demekî hindik da lê dinêrin. Ji  wan xwirekan di çaxekî pirr hindik da tiştekî hindik çejnê dikin, bê têrxwarin diçin. Lê her mêvan, bi rewşkêşa xwe ya arizî va rewşên tiştêd di wê xanê dayiyan digirin. Hem olamkarên wî balayê mezin jî, rewşa tevgerê mêvanan pirr bi hûranî va digirin û bend dikin. Hem tu dibînî ku, ew balaya di her rojê da pirê wan sosikên hêjayî hildişîne. Ji  mêvanêd teze wereyan ra sosikên teze çêdike. Piştî dîtina vêya da tu gumana te dimîne ku balayê ku di vê rêyê da vê xanêyê çêkiriye, xaniyêd wî payîdarê pirr bala ye. Hem gencînêd wî yê pirr hêjayê bê rihayî, hem comerdîkî wî yê pirr mezinê timanî heye. Bi bexşandina ku di vê xanê da rava dideyê va mêvanêd xwe bal tiştên li nik xwe va bêzê wan vedike û ji yadîgarên ku ji wan ra amade kiriye yê ra daxwaza wan hişyar dike. Mînanê wê bixwe, tu li rewşa di vê mêvanxana cîhanê da yî, bê serxoşbûnî va tûj binêrî, tu “Neh Hîm”an dizanî.

   Hîma Yekê: Tu dizanî ku, mînanê wê xanê, ev cîhana jî ji bo xwe nîne. Bixwe bixwe jî, vê rewşê girtina wê nebûyî ye. Belkî ji bo hatin û danîn û koçîna gerohên çêkberan ra mêvanxanekî wî yê tijî dibe û vala dibe. Bi huwîde va hatiye çêkirinê. 

   Hîmê Diduyan: Hem tu dizanî ku, rûniştiyên di vê xanê da mêvan in. Xwedayê wan ê Bexşiyan, wana bal xaneya xweşiyê va dixwîne.

   Hîmê Sisêyan: Hem tu dizanî ku, sosikên di vê cîhanê da sade ji bo noşîn û xweşînê ra nînin. Lewra di demekî da noşînê bide, bicîbûna xwe va demekî pirr êşanê dide. Bi te dide çejnandinê, bêzê te vedike. Lê têr nade. Lewra yan jîna te kurt e, yan jîna wê kurt e. Ji  têrxwarinê ra têr nîne. Divêk ew e ku, van sosikên bihabalay û jiyankurt ^(Haşiye)  ji bo nêrînê ne, ji bo şabaşkirinê ne, ji bo arzûyandina bal kokên wan êtimanî ra ne. Ji  bo amancêd dinê yê pirr bala ra ne.