Wergerandina mûmika ‘erebkî: Dibê, goya her darekî ku çîçek vekiriye destanekî rêzandiyê rind hatiye nivîsandiniyê ye ku, ew destana pesnêd xweşikî Afirandî Mezinkar disitirî, dengbêjane bi zimanê tewşî va dibêje. Yan jî ew her darekî ku çîçek vekiriye, sed hezaran çavê xwe dinêrin û dinêrînînê vekiriye, ta ku li sosretên pîşeyê Hostayê Mezinkariyên tên belavkirin û ravadayînê yî, bi çavekî, du çava va na, belkî bi hezaran çavan va binêre. Ta mirovên tûjnêrîn were binêrîne.
Yan jî ew her darekî çîçek vekir, di nav bihara cejna giştanî da, di cejna xwe ya arizî da û di gavekî wekî borîna rewşanê da leşên xwe yên kesk bi sosikên sostirîn va sosandiye ta ku Padîşahê wî yê Mezinkar yadîgar û antîke û hunerên xwe yê ronakî ku jê ra qencî kiriyê bibîne. Hem di rûyê zemîna ravagaha pîşeyê Xwedê da û di dema biharê da sosikên banîna xwe, ji nêrîna şînî ra rava bike û huwîde ya afirîna darê ji mirova ra eşkere bike û bi ravadayîna ku di pejelên wî yê ziravik da, çere gencînêd hêja hene û di meyweyên qenciyêd banînê da çawan defîne û veguncînêd hêja hene, balatiya karîna Xwedê rava bide.
***
