NUXTA YEKÊ

   Du kolgah e.

   Kolgaha Yekê: Di her hûrçikê da hem di gerrana wê da, hem di cîmayîna wê da wekî du rojan du roniyê yektiya Xwedê diayîsin. Lewra mînanê ku, di Awira Yekê ya Gotina Deha da kurtane û di Gotina Bîst û Diduya da fireyane hatiye ravedayîneyî, her hûrçikek eger fermanberê Xwedê nebe û bi distûr û xebata wî va tevnegere û bi zanîn û karîna wî va venegere, wê çaxê divê ku, her hûrçikekî zanîneke wî yê bêdawî û karînek wê yê bê berge û çavekî wî yê her tiştê dibîne û rûyekî wî yê li her tiştê dinêre û gotineke wî yê li her tiştê diboreyî hebe. Lewra her hûrçikeke ancûran, di her gewdekî jiyandar da dizgûn dixebite, yan dikare bixebite. Dûzanêd tiştan, qanûned çêkirina wan ji hevra cihîk in. Dûzanêd wan neyîn zanînê, nayê xebitanê. Werre xebitanê jî, bêçewtî nayê çêkirinê. Tewş ev e ku, bêçewtî tê çêkirinê. Wekê werre ye, ewan hûrçikên xebatkar, yan bi distûr û fermana xwedanê zanîneke çemberîk va û bi zanîn û xwestina wî va dixebitin, yan jî di wan bi xwe da hebûna zanîn û karîneke were divê.

   Erê, her hûrçikekî hewayê dikare bikeve gewdeyê her jiyandarekî û her meyweyê hûrçikekî û ava ya her pêlekî û dikare tê da bixebite. Tewş ev e ku, çêkirina wan, di cûreyên cihê cihê da ye û dûzanêd wan ê cûre cûre hene. Heger paprîka meywekî hejîrê wekî makîna çox be, paprîka meywekî hinarê jî, ewê mînanê makîna şekir be û bi vî awayî va pirogramêd wan avayan û wan gewdeyan, ji hevdû cihê nin. Niha ev hûrçika bayê, dikeve wan hemiyan, yan dikare bikevê yê û pirr huwîdedarane û ustadane, bêçewtî dixebite û tewşan digere. Ji  rihabûna olama wî şûnda, radibe diçe.

   Êdî, hûrçika gerroka bayê gerok, yan gerekî tewş û rewşa çehre û endazên ku li gîhayan û yan li jiyandaran ta li meyweyê û çîçekên wan tên poşandinê yê bizane. Yan jî, divê ku bi ferman û daxwaza yekî zana va li wana fermanber be; çawan xweliya mayînok û her hûrçikekî wî yê mayînok ji toximên hemî gîhayên çîçikdar û darên meywedar ra hilîke ku bibe binger û cîgah, ji wî yekî da kîjan toxim were, di wê hûrçikê