û hêviyên bêdawî yên peydayî ji wan arzûyên bêbergeh û hoşîk û hojnîkên merivayî bêdawiyên, zayîyên ji wan hêviyên bêdawî, bal bextiyariya timmaniya li pişt vê cîhana dîtinê va destê xwe dirêjkirine û bal wî va çavê xwe tîkandine û bal wî aliyî va rûdarbûneiya wan, merivên hozan dibînin.

   Êdî, afirîka ku tu car derew nabêje û ev arzûya bextiyariya timaniyî ya birrak û zoraka nehejyaiya di afirîkê da yî, di warê bûyîna bextiyariya timmanî yî da gumanekî birrak dide dil. Bingeha Yazdeha ya Gotina Deha, vê bingehiyê wekî nav royê rava daye, ji wê yekê da em kurt dibirin.

   Bingera Şeşa: Banîna Hostayê van hebûkayê Zîbadarê Banînkarê banok, bextiyariya timmaniyê rava dide. Erê, bextiyariya timmaniya ku qenciyê dike, qencî û qenciyê ji derdê riha û xelas dike û hebûkan, ji hewariyên peydayê ji cihêtiya timmaniyê da xelas dike, ji kare wî banînî ye ku wê bextiyariyê ji meriva ra dirêx neke. Lewra, bextiyariya ser û serek û amanc û çirîka hemî qenciyên neyê dayînê û ev cîhana ji mirinê şûnda, di rewşa cîhana dinê da neyê vejiyandinê, hemî qenciyan bal derdan va werdigire. Ew wergerana jî, hebûna banîna Xwedê ya bi eşkeretî û bi bivêkiyê va û bi guwahiya hemî heyîkan va heyî û xuyayî yê, korandin divê. Tewş ev e ku, banîn, bingehekî payîdarê ji rojê ronaktir e.

   Binêre, ji ayîsanêd banînê û ji rêçên wî yê nazik da li qenciyê vînê û telîzaniyê û hişê tûj binêre. Eger tu, vekaşbûna jîna meriva ya bal cihêtiya timmanî û koçbariya bêdawî va yî bihoşî, tu dibînî ku ew evîna nazik dibe derdekî mezintir. Ew telîzaniya xweşik, dibe êşekî mezintir. Ew hişê ronak, dibe kulekî mezintir. Divêk ew e ku, banîn, ji bo ku banîn e, koçbariya timmaniyê, li hemberê evîna bingehîn da dernaxîne. Bingeha Diduya ya Gotina Deha, vê bingehê, di awakî pirr rind da rava daye. Ji  wê yekê da li vira hate kurtandinê.

   Bingera Hefta: Hemî nazikî û hemî rindî û hemî balatî û hemî hevkişan û hemî hevarzûyanî û hemî hevbanînêd ku di vê cîhanê da tên dîtin û tên zanînê, yek divêk in û yek navêk in û yek axifteyên veşarkîn in ku, vexuyanêd nermîn û banîna Hostayê vê cîhanêyî mezinkar û ayîsanêd qencî û baxişana wî, bi bivêkî û bi eşkereyî va ji dil rava didin û dixînin çavê hiş.