xuristiya di cîhanê dayî. Hûn her du ji bo hildana qencî yê û zivirgahbûna ziyanê ra hûn hatine afirandinê. Dibê, hûn kirînkar û kangah nînin, belkî kirinhildayî û cîgah in. Hunerekî we tenê heye: Ew jî, ew e ku, ji rûyê ku hûn qenciya ji qencîkarê bêbergeh da hatî yê, di awakî baş da hilnadin, ji wê yekî da hûn ji ziyanê ra dibin pêwend. Hem hûn yek perde hatine çêkirinê. Ta ku çirkînêd xuyakî yê ku rindiya wan naxwuyê, bal we va were spartinê. Ji paqijandina Bala yê Pakinê Xwedê ra bibin çare. Tewş ev e ku, we hemî hemî ji olama afirîka xwe ra rewşekî dijber, we poşandiye. We ji bêamadetiya xwe da qencî yê bal ziyanê va wergerandiye. Di vê tewşê da goya hûn, bi Xweda yê xwe ra nîvandinê dikin. Divêk ew e ku, nefisperes û xuristperes, pirr gewende û pirr sitemdar e.
Hem mebêje ku, “Ez xuyagah im; xuyagahê rindê rind dibe.” Lewra tu, rava nadî, ji wê yekê da tu xuyagah nîn î, buhur î.
Hem mebêje ku, “Di nav şênî da ez hatim bijartinê. Van meywana bi min va tên ravedayînê. Divêk ew e ku, başîkî min heye.” Na na! Belkî ji her kesê pêşda ji te ra hat dayînê. Lewra tu, ji her kesê pirtir rûtik û parsek û êşberî. Ji wê yekê da di pêşî yê da ji destê te ra hat dayînê. (Haşiye)
NUXTA DIDUYA: Razekî ayeta
اَحْسَنَ كُلَّ شَىْءٍ خَلَقَهُ
yê rava dide. Wuha ku:
Di her tiştê da, ta di tiştên pîstir dixuyinêyan da alîkî rindiya bingehîn heye. Erê, her tişt û her bûyîkekî di cîhanê dayî, yan bi xwe rinde; ji wê ra rindî bi xwe tê gotinê. Yan bi aliyê çirîkên xwe va rind e ku, jê ra rindî bi yê dinê va tê gotinê. Hinkê bûyîk hene ku, rûyê wê pîs e û tevlihev e. Lê di bin wê perda xuyakî da rindî û dûzanêd pirr ronak hene.
Ji wane ku, di çaxa biharê da di bin perda barana bagerên û xweliya bi çamur da kenîna kulîlkekî rind û gihayê dizgûnê bêdawî, tê da veşartî ye û li pişt perdên hilşana hişk û cihêtiya ahîndara çaxa payîzê da ji bo parêztina ji guvaştin û azirandina bûyîkên zivistanê yê xuyagahê xuyanêd mezinkî yê xwedatî yê ra jiyanokên nazenînê dostên kulîlkêd nazdarê, ji olama jiyanê da ber dide.
