Birayên ezîz û rast,

   Li gorî hikmeta

اَلْخَيْرُ فِيماَ اَخْتاَرَهُ اللَّهُ

 derengketina vê meseleya me bi xêrtir e. Lewra li hemî dibistan, daîreyên resmî û civatan hezkirina wî Sufyanê dijwar yê mirî tê telqînkirin. Vê rewşê wê tesîreke pir elîm û giran li alema Îslamê û paşerojê bikira. Niha bêyî îxtiyariya me, Rîsaleyên Nûr ketiye destê kesên ku mahiyeta wî Sufyanî nizanin, herî pir ew li pey diçin û herî dawî jî ewê dev jê berdin. Rîsaleyên Nûr delîlên eşkere nîşanî wan dide, ew jî wê bi diqqet û meraqeke mezin dixwînin. Ev jî bûyereke wisa ye ku êdî bi hezaran mirovên mîna me bikevin hebsan, hetta îdam jî bibin, ji hêla dînê Îslamê ve hindik e. Qet nebe yê wan kafirên bi înad ji kufra mutleq û jidînderketinê hinekî xilas bike; wan bike kufra meşkûk, kufra bi guman. Yê wan êrîşên wan yên bêperwa û mexrûr rast bike.

   Di dozgehê de, dawiyê min ev gotin di rûyê wan de got: “Heqîqeteke pîroz ku bi milyonan serî jê re bûne feda, naxwe bila serê me jî jê re feda be!” Me soz daye ku em heta bi hetayê sebat bikin, dev ji ya xwe bernedin. Mirov dev ji vê dozê bernade. Ez wisa hêvî dikim, di nav we de yên ku dev jê berdin tunin. Madem heta niha we sebr kir, bibêjin hê qismetê me û wezîfeya me xilas nebûne û tehemmul bikin, sebrê bikişînin. Bi texmîna min li gorî delîlên vebirî yên di Rîsaleya Meyweyan de, ew mirov êdî ji bo parastina îdama ebedî ku nayê înkarkirin û hebsa tenêbûna bêdawî yê bi dijminayî êrîş nekin. Belkî li aşîtiyê bigerin, yan jî çareyekê bibînin ku dev jê berdin.

اَلصَبْرُ مِفْتاَحُ الْفَرَجِ وَالسُّرُورِ

(Şualar: 426)

***