Kur’an Ayine İster, Vekil İstemez

   Ümmetteki cumhuru, hem avamın umumu; bürhandan ziyade

   mehazdaki kudsiyet şevk-i itaat verir, sevkeder imtisale.

   Şeriat; yüzde doksanı müsellemat-ı şer’î, zaruriyat-ı dinî birer elmas sütundur.

   İçtihadî, hilâfî, fer’î olan mesail yüzde ancak on olur.

   Doksan elmas sütunu, on altının sahibi kesesine koyamaz, ona tabi kılamaz.

   Elmasların madeni: Kur’an ve hem Hadistir.

   Onun malı... oradan her zaman istemeli.

   Kitaplar, içtihadlar Kur’an’ın ayinesi, yahut dürbin olmalı.

   Gölge, vekil istemez o Şems-i Mu’cizbeyan.

   Mübtıl, Bâtılı Hak Nazarıyla Alır

   İnsandaki fıtratı mükerrem olduğundan, kasden hakkı arıyor.

   Bazen gelir eline, bâtılı hak zanneder; koynunda saklıyor.

   Hakikatı kazarken ihtiyarı olmadan dalâl düşer başına;

   hakikattır zanneder, kafasına geçirir.

   Kudretin Ayineleri Çoktur

   Kudret-i Zülcelâl’in pek çoktur mir’atleri.

   Her biri ötekiden daha eşeff ve eltaf pencereler açıyor bir âlem-i misale.

   Sudan havaya kadar, havadan tâ esîre, esîrden tâ misale,

   misalden tâ ervaha, ervahtan tâ zamana, zamandan tâ hayale,

   hayalden fikre kadar muhtelif ayineler, daima temsil eder şuunat-ı seyyale.

   Kulağınla nazar et ayine-i havaya: Kelime-i vahide, olur milyon kelimat!

   Acib istinsah eder o kudretin kalemi, şu sırr-ı tenasülât...