Salisen: İ’la-yı kelimetullahı hedef-i maksad eden cemiyet, hiçbir garaza vasıta olamaz. İsterse de muvaffak olmaz, zira nifaktır. Hakkın hatırı âlîdir, hiçbir şeye feda olunmaz. Nasıl süreyya süpürge olur veya üzüm salkımı gibi yenilir? Şems-i hakikate ‘püf, üf’ eden cinnetini ilân eder.

   Ey dinî cemiyetler! Maksadımız, cemiyetler maksadda ittihad etmelidirler. Mesalikte ittihad mümkün olmadığı gibi, caiz de değildir. Zira taklid yolunu açar ve “neme lâzım, başkası düşünsün” sözünü de söylettirir.

   Sekizinci Vehim: “Asıl ittihad-ı Muhammedî’nin numunesi olan buradaki cemiyete manen gibi sureten de intisab edenler; ekseri avam, bir kısmı da meçhulü’l-hâl olduğundan bir esas-ı metine adem-i istinadı ima ediyor.”

   Elcevap: Belki ağraza adem-i müsaadesine binaendir ki evail-i İslâm’a bir müşabehettir. Hem de madem maksad-ı İttihad i’lâ-yı kelimetullahtır; teşebbüsat ve harekâtı da ibadettir. İbadet ve camide şah ve geda birdir. Müsavat-ı hakiki düsturdur, imtiyaz yoktur. Zira en ekrem, en muttakidir. Ve en muttakî, en mütevazidir. Binaenaleyh, manen asıl hakikat-ı ittihada intisabiyle beraber, sureten onun numunesi olan bu cemiyete intisab ile teşerrüf edecek, yoksa şeref vermeyecektir. Bir katre bahr-ı ummanı tezyid edemez. Hem de bir günah-ı kebire ile imandan çıkmadığı gibi, şems garbdan tulu etmediğinden tevbenin kapısı da açıktır. Ve bir desti müteneccis su bir denizi tencis edemediği gibi kendi de temizlendiğinden, şimdi bu numune-i ittihada, şartımız olan sünnet-i Nebeviyeyi ihya ve evamire imtisal ve nevahiden ictinaba ve muhafaza-i meşruta-i meşruaya, azm-i kat’î ile dahil olan bazı meçhulü’l-hâl olanlar bu hakikat-ı âliyeyi lekedar etmez.