O kudret-i fâtıra, o hikmet-i bâhire, bir ihtiyacı vermiş hayvana,

   hem beşere. Açlıkla ihtiyacı yapmış yular onlara. Takmış başa licame.

   Başta insan olarak, açlıkla hem hâcâtla gem vurarak,

   sokmuştur nizam ve intizama.

   Daire-i hâcette onları gezdiriyor deveran-ı daime.

   Harice meydan vermez, çekiyor insicama.

   Hem âlemi kurtarıp vahşice halt ve mercden.

   Hem hâcet zenberektir terakki-i âleme

   İsraf Sefahetin, Sefahet Sefaletin Kapısıdır

   Ey masraflı kardeşim! Tagaddi noktasında bir iken iki lokma;

   bir lokma bir kuruşa, bir lokma on kuruşa.

   Hem ağıza girmeden, hem boğazdan geçtikten, müsavi, bir olurlar.

   Yalnız ağızda, o da kaç saniyede bîhuşe verir nûşe.

   Zevkî bir fark bulunur, daim onu aldatır o kuvve-i zaika,

   bedene, hem mideye kapıcı, müfettişe.

   Onun tesiri menfi, müsbet değil.

   Vazife yalnız kapıcıyı taltif ve memnun etmek!

   Nûş verirsin o bîhuşe. Aslî vazifesinde onu müşevveş etmek,

   tek bir kuruş yerine on bir kuruşu vermek, olur şeytanî pişe.

   İsrafın en sefihi, tebzirin en sakimi, bir tarzdır bir çeşidi; heves etme bu işe...

   Zaika Telgrafcıdır; Telziz İle Baştan Çıkarma

   Rububiyet-i ilâh hikmet ve inayeti,

   ağızla hem burunla iki merkezi teşkil eylemiştir.